top of page

Deep Democracy als medicijn tegen polarisering en conflict?

pinkje2002

 

Zo’n tien jaar geleden kwam ik in aanraking met Deep Democracy, eerst via de boeken van grondlegger Arnold Mindell, en daarna via diverse trainingen en verdere studie. Het veranderde mijn leven, en mijn werk als groepscoach, bemiddelaar en psychotherapeut.

Deep Democracy is een manier van kijken naar de wereld, en naar de sociale interacties tussen mensen, en lijkt mij een medicijn in woelige tijden, waar er precies steeds harder wordt geroepen, en steeds minder wordt geluisterd naar elkaar. We zien dit fenomeen in de samenleving, maar ook in kleinere groepen, en eigenlijk ook binnen onze eigen geest. Hoe gaan we om met verschil binnen en buiten onszelf? Is het nodig om meteen in zelfverdediging of aanval te schieten, en het ‘andere’ carrément buiten te sluiten, of zijn er andere manieren om hiernaar te kijken, zonder dat er op het einde een ‘winnende’ en ‘verliezende’ partij hoeven te zijn?


Eén van de basisbeginselen van Deep Democracy, zoals verwoord door pionier Mindell, en verder uitgewerkt door Myrna Lewis, is dat niemand het monopolie heeft op de waarheid. Wanneer twee of meer mensen diep in conflict gaan, zien we bijna altijd dat de verschillende partijen elk op zich graantjes van wijsheid bezitten, ook al wordt dat meestal niet erkend door de conflicterende partijen. En zelfs wanneer er geen openlijk conflict is, zijn groepen vaak gegijzeld door een soort groepsconformiteit, waardoor iedereen krampachtig hetzelfde afgezaagde liedje fluit, en het heel moeilijk is om er wat andere noten, en noodzakelijke vernieuwing of nuancering, aan toe te voegen. Heel wat wijsheid verdwijnt dan in het riool, en de groep functioneert daardoor niet optimaal.


Het principe van neutraliteit of meerzijdige partijdigheid voor groepsbegeleiders klinkt misschien heel eenvoudig, maar is het niet. Toen ik vele jaren geleden af en toe begon te bemiddelen in groepen, moest ik ook vechten om net niét meegezogen te worden in één kamp, en de ene stem juister, ethischer, toffer te vinden dan een andere stem. Misschien is dat wel de aard van het mensenbeestje, dat men zich maar al te graag nestelt in ‘het kamp van de goeien’, en zich vlug distancieert van andere stemmen of posities. Wanneer stemmen evenwel niet worden erkend, en worden onderdrukt, dan beweegt de ontevredenheid zich bijna altijd verder doorheen het groepsgebeuren, zichtbaar of onzichtbaar, met alle pijnlijke gevolgen vandien. Soms tot het wederzijdse wantrouwen compleet is, en er nergens nog menselijke verstandhouding of wederzijds begrip overblijft, en waardevolle mensen er de brui aan geven. Dat is de doodsteek voor heel wat collectieven, en menselijke relaties. En het is nochtans vermijdbaar, wanneer we wat meer Deep Democracy durven toepassen op de werkvloer en in ons privé-leven. Daar kan ik persoonlijk van meespreken.


In mijn procesbegeleidingen en workshops hanteer ik tal van Deep Democracy inzichten en instrumenten, en met heel wat succes. In dit korte artikel zal ik niet uitweiden over boeiende begrippen als Waterlijn, Metaskills, Ranking, Mainstream, Sabotagelijn, Haaien, Rolfluïditeit of Fractalen – daarvoor moet je maar eens langskomen op één van mijn Masterclasses, of mij uitnodigen voor een teamdagje in jouw eigen collectief. Of de bronnen op het eind van dit artikel raadplegen.


Niet enkel in heel wat teams kan het onderhuids rommelen, maar ook in onze samenleving lijken we steeds meer te polariseren. Denken we maar aan maatschappelijke debatten zoals migratiebeleid, klimaat, Oekraïne, Gaza, gender, vaccinatieplicht, abortus, Europese besluitvorming, censuur, de toekomst van de landbouw, mobiliteitsplannen, onbemande camera’s en ga zo maar verder. Heel wat kampen lijken steeds meer vast te lopen in het eigen gelijk, en maken op den duur een complete karikatuur van hun eigen én andermans standpunt, net omdat ze niet langer in staat zijn ook de wensen, bezorgdheden, en visies van andersdenkenden te aanhoren. Het lijkt bijna een kanker die zich verspreidt in parlementen, universiteiten en nieuwsredacties. “Wie niet voor ons is, is tegen ons.” Dergelijke instelling leidt bijna onvermijdelijk tot geweld, of minstens tot diepe afkeer en haat jegens andersdenkenden, en tot een samenleving waar steeds minder gezamenlijke grond wordt gevonden of gecreëerd. Tot jolijt van sommige machtsgroepen misschien, maar ook tot grote ergernis en droefenis van heel wat mensen die hun geloof in de klassieke democratie razendsnel aan het verliezen zijn.




Zo zagen wij korte tijd geleden een ‘gesprek’ tussen de officieuze voorzitter van Vooruit, Conner Rousseau en  Roosmarijn Beckers, Vlaams parlementslid voor Vlaams Belang. Volgend fragment is wat mij betreft tekenend voor wat er momenteel zoal misgaat in onze samenleving.


 


Het lijkt erop dat vooral Conner de uitspraken van Roosmarijn stelselmatig ridiculiseert, en iedere vorm van toenadering meteen afblokt. Wanneer laatstgenoemde haar wens uitdrukt dat ouders de kans zouden moeten krijgen om meer tijd door te brengen met hun jonge kinderen, dan wordt haar meteen in de schoenen geschoven dat ze vrouwen weer ‘aan de haard’ wil, of mannen, en dat ze Walen veracht. Is dat slechte wil van Conner, of eerder een politieke strategie? Of is zijn (gerechtvaardigde) wantrouwen naar bepaalde figuren en ideeën binnen het Vlaams Belang zo sterk, dat hij niet langer in staat is meer gematigde stemmen binnen die partij te herkennen? De moderator van dienst lijkt de kansen tot wederzijds begrip ook niet bepaald te grijpen. Polarisering en de bijgaande verontwaardiging en heftige emoties halen misschien hogere kijkcijfers, en leggen zowel Vooruit als Vlaams Belang geen windeieren, maar is dit écht waar we naar toe willen als samenleving?

 

Nochtans is het thema van de ouderzorg voor kinderen mogelijks een heel mooi verbindend thema, waar zogenaamd ‘links’ en ‘rechts’ elkaar perfect zouden kunnen vinden. En ik vermoed dat dat voor nog heel wat heikele onderwerpen het geval kan zijn. Ik zie in mijn eigen leven alvast hele mooie, bezorgde en liefdevolle mensen langs alle kanten van het politieke of religieuze spectrum. Hun focus ligt hier en daar misschien anders, maar onderliggend wil bijna iedereen zorg, veiligheid, warmte en erkenning voor het eigen mens-zijn.  

Vandaar dat ik mij de volgende jaren steeds meer in het ‘Radicale Midden’ wil positioneren; een midden dat opnieuw wil verbinden, voorbij de loopgraven van het eigen gelijk, en zonder in te boeten aan belangrijke waarden als waarheid, liefde, schoonheid en vrijheid. Doe je mee?

 

Mijn volgende Masterclass rond Deep Democracy gaat door op dinsdag 25 juni 2024 te Gent, en er zijn nog enkele plaatsen vrij. Alle info vind je hier.

 

Interessante bronnen:





224 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


Contact

Steven Desanghere

Leischoot 3

9931 Oostwinkel (Lievegem)

Ik ontvang cliënten in Groepspraktijk Grond, Diksmuidestraat 2 te 9000 Gent. 

+32 (0)497 359354

stevendesanghere@yahoo.com

BTW nummer BE 0643 958 155

Thanks for submitting!

bottom of page